Kilka słów o Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach TSR:

Terapia skupiona na teraźniejszości i przyszłości…Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach należy do jednego z szesnastu współczesnych wiodących systemów psychoterapeutycznych, określanego mianem terapii konstruktywistycznych, zyskującego w ostatnich latach coraz większą popularność i uznanie. Liczne przykłady stosowania Podejścia Skoncentrowanego na Rozwiązaniach odnajdujemy m.in. w obszarze ochrony zdrowia psychicznego, wychowania, edukacji, zarządzania zasobami ludzkimi w biznesie, pracy socjalnej, resocjalizacji, itp. Ponadto model ten znajduje zastosowanie zarówno w pracy z pojedynczymi osobami, jak i grupami. Jak sama nazwa mówi - nurt ten koncentruje się na rozwiązaniach, tym samym przez samym uczestników uważany jest po prostu za skuteczną metodę pracy. Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach (TSR) opiera się na technikach wspomagania zmiany, ale nie zakłada przy tym ustalonej strategii i kolejności działań - terapeuta nie analizuje i nie opisuje zgłoszonego problemu, a ostatecznym efektem terapii jest nie samo rozwiązanie problemu, ale opracowanie najlepszego, najbardziej optymalnego wyjścia z danej sytuacji. To uczestnik terapii decyduje o tym, które problemy są rozwiązywane i w jakiej kolejności. TSR od innych metod różni się tym, że terapeuta: nie wchodzi w rolę eksperta, który daje klientowi wskazówki, jak rozwiązać trapiące go problemy. W TSR nie stawia się diagnozy, nie rozkłada problemu na czynniki pierwsze, a do przeszłości klienta wraca się tylko sporadycznie. Na terapii nie padają pytania: "Jak powinno być?", "Dlaczego tak nie jest?", za to szuka się emocji, odczuć i umiejętności czyli zasobów uczestnika. Dochodzi się do tego przez skupienie się na "tu i teraz" oraz na przyszłości uczestnika terapii. Perspektywa pracy terapeutycznej tak więc jest nakierowana na teraźniejszość i przyszłość. Jeśli eksploruje się doświadczenia z przeszłości, zawsze robione jest to w kontekście poszukiwania mocnych stron, wyciągania cennych doświadczeń i radzenia sobie z wcześniejszymi niepowodzeniami. Pracuje się nad użytecznością przeszłego doświadczenia dla tego, co jest i co będzie. Podstawowe założenia TSR w sposób istotny odbiegają od tego, co tradycyjnie jest kojarzone z terapią i pomaganiem. Otóż, z pewnym uproszczeniem można powiedzieć, że tradycyjna terapia bazuje na założeniu, że jednym z celów terapii jest dokonanie wglądu, określenie i odreagowanie w bezpiecznym kontakcie terapeutycznym negatywnych uczuć, skonfrontowanie się z negatywną stroną swej osobowości, szukaniu przyczyn problemów, diagnozowaniu. Relacja taka ma zwykle charakter długoterminowy. Tymczasem podstawowe założenie opisywanego modelu można streścić następująco: koncentracja na pozytywach, rozwiązaniach, teraźniejszości i przyszłości w możliwie krótkim czasie (w TSR to klient wyznacza termin zakończenia sesji, przy czym zadaniem terapeuty jest nie doprowadzić do sytuacji swoistego uzależnienia klienta od relacji terapeutycznej. Praca w oparciu o te zasady pozwala na ujawnienie naturalnych potrzeb klientów, ukazując tym samym potencjalne cele, jakie klienci chcieliby osiągnąć. Wydobywa się i wzmacnia zasoby klientów, aby mieli wystarczająco dużo siły i motywacji do zrealizowania postawionych przed sobą celów i rozwiązań. Odwołania do przeszłości mają miejsce jedynie w kontekście poszukiwania wyjątków od problemu, które sugerują rozwiązania i stanowią wartościowe źródło informacji o posiadanych przez danego Klienta zasobach. Podyktowane jest to także przekonaniem, że nigdy nie jest zawsze, co oznacza, że bywają momenty, gdy nawet najgorsza rzeczywistości wygląda trochę lepiej. Tak więc otaczająca nas rzeczywistość ma charakter zmienny, a małe zmiany prowadzą do większych. Dlatego też w TSR praca terapeutyczna koncentruje się na określaniu małych kroków w kierunku realizacji celu, które znajdują oparcie w realnych możliwościach i zasobach klientów.